Trójwymiarowe wizualizacje stają się coraz bardziej popularne i spotykamy się z nimi coraz częściej. W większości przypadków nie mamy problemu z oceną i wiemy, że mamy do czynienia właśnie z wizualizacją, a nie fotografią.

Jednak okazuje się, że owoc pracy zdolnego grafika, który używa nowoczesnych narzędzi, może przypominać rzeczywistość w takim stopniu, że odróżnienie takiej grafiki od zdjęcia okazuje się bardzo trudne. Warto wtedy zwrócić uwagę na kilka elementów, które mogą pomóc w ocenie, czy patrzymy na fotografię wnętrza lub budowli, czy na dzieło zdolnego twórcy.

Wizualizacje a zdjęcia budynków

W przypadku dobrze wykonanych wizualizacji budynków, najprostszym sposobem jest sprawdzenie, jakich elementów na niej… brakuje. Bardzo często na trójwymiarowych grafikach inwestycji architektonicznych nie umieszcza się elementów ruchu ulicznego, takich jak na przykład samochody oraz znaki drogowe. Jeżeli na wizualizacji budynku w mieście nie widzimy tego rodzaju detali, możemy założyć, że oglądany obraz jest wizualizacją. Warto również sprawdzić, jak prezentują się postaci ludzkie – jest to jeden z trudniejszych w wykonaniu elementów wizualizacji. Należy szukać takich szczegółów jak obwódka lub pozostałości tła wokół osób, ale także zwrócić uwagę sposób ich oświetlenia oraz perspektywę.

Jak odróżnić fotografię od wizualizacji wnętrza?

Istnieją także pewne wskazówki, które umożliwią sprawdzenie z jakim rodzajem obrazu wnętrza się zetknęliśmy. Jedną z takich metod jest dokładne spojrzenie na źródła światła. Widoczne jest to na przykład w przypadku pomieszczeń z niewielkim dostępem naturalnego światła, bez włączonych źródeł sztucznego oświetlenia. Jeśli na odwzorowaniu takie wnętrze jest mimo wszystko jasne, a obraz jest pozbawiony zakłóceń, na przykład szumów lub ziarna, bardzo prawdopodobny jest fakt, że oglądamy wizualizację.

Inne czynniki, na podstawie których możemy rozpoznać wizualizację, mogą być związane ze szczególnym wysiłkiem grafika. Twórca, który chce, aby grafika jak najwierniej odzwierciedlała rzeczywistość, umieszcza w niej elementy, które są trudne do graficznego odwzorowania, takie jak na przykład włochate dywany i pomięte tkaniny. Z kolei fotografowie na ogół dbają, by rekwizyty na planie były równo i starannie ułożone.